Zaczęło się całkiem niewinnie…

Nawet na właściwej stacji wysiedliśmy.

Od razu widać, kto śniadania nie zjadł i nie miał siły dźwigać plecaka. Na szczęście ciepła (w tej chwili zapewne już nieco chłodniejsza) kanapka czeka na swój czas;)

Kilka wskazówek od Kierownictwa dla kursantek…

…i wyruszamy w drogę:)

Już po kilkunastu metrach nasze oczy mogliśmy nacieszyć pierwszym na trasie Pomnikiem Przyrody – sosną pospolitą.

Krótki postój na zweryfikowanie, czy dobrze idziemy.

Szlaku ani widu, ani słychu, dlatego busola (z WiFi – najnowszy krzyk mody;P) okazała się absolutnie niezbędna;)

Ukradkowe zerkanie Piotrka i Bogdana na mapę oraz Konrad, który najwyraźniej wpadł w zadumę nad tym, gdzie też kursantki wszystkich piechurów w końcu doprowadzą.

Sprawdzenie sprzętu, co by każda chwila warta zapamiętania mogła zostać uwieczniona.

A tutaj za mapą skrył się Piotrek.

Jak widać – wszyscy zadowoleni i chętni do dalszej drogi:)

Jeszcze tylko jedno zdjęcie Doroty i Piotrka…

… i ruszamy ku naszemu przeznaczeniu;)

Nikt nie mówił, że będzie łatwo. Chociaż niektórzy dodatkowo urozmaicali sobie trasę. Maciek eF najwyraźniej lubi challenge;)

Gwiazdy tańczą na lodzie. Tylko gdzie ten piruet, gdzie ten piruet…

Byli i tacy śmiałkowie, którzy podejmowali się sprawdzenia, co też nas czeka za horyzontem.

Czasami sytuacja wydawała się bez wyjścia.

Na szczęście dzielni podróżnicy dotarli w miejsce względnie suche i pozwolili sobie na chwilę wytchnienia w tak pięknych okolicznościach przyrody;)

Po gorrrącej kanapce zasłużona siesta;)

Teren może i do najsuchszych nie należał, ale nikt nie powie, że nie było tam pięknie:)

Czasami zmagać się musieliśmy z nieprzychylnymi nam drzewami.

Przyszło nam też pokonać rzeczkę – akcja została zakończona sukcesem (chociaż niektórzy zapewne taki finał nazwaliby porażką) i nikt do wody nie wpadł.

Postoje nie były przeznaczane jedynie na odpoczynek, lecz dawały też możliwość ujawnienia swych artystycznych umiejętności;)

Lewitujący Maciek eF.

A tutaj już "strażak" w Szkole Podstawowe im. Edwarda Szymańskiego w Stoczku.

Nareszcie czas na zasłużoną kolację:)

E.T. z buziakiem od tajemniczego, nieznajomego… (lizaka) ;)

fot. Edyta Tomczyszyn
Niezbyt satysfakcjonujący masaż?

Jako że rajd odbył się z okazji Dnia Kobiet, nie mogło zabraknąć kwiatów dla pań. Dlatego też Dorota przypomina, do czego można wykorzystać kawałek patyka, nitkę i bibułę;)

Kwiatki ,bratki i stokrotki dla Beatki i Dorotki:) Dla Opuncji i E.T. oczywiście też nie zabrakło;)

Niby tak niewiele, a promienny uśmiech zagościł na twarzy Opuncji;)

Oprócz kwiatów panie otrzymały także słodki prezent w postaci niezwykłych [ciepłych - red.] lodów:)

Dorota odkryła super śpiewnik z przebojami gwiazd starego polskiego rocka… ;)

E.T. próbuje uchwycić każdy moment:)

Człowiek-orkiestra. ( Etam. Po prostu staram się nadrobić brak grajków w kole ;-) - red. )

Zbawienny wpływ kostki na kontemplację tekstów piosenek;)

Śpiewać każdy może… Cynamony też!

Opuncja i Beata razem w akcji;)

fot. Edyta Tomczyszyn
Bogdan kontempluje ;-)

Żeby nie było, że tylko panowie z gitarą są za pan brat;)

Faceci w czerni grają i śpiewają.

E.T. i Opuncja zapewne wdzięczą się do któregoś z Piotrków:)

„Mam trzy latka, trzy i pół, główką sięgam ponad stół”.

Duży Bogdan na małym krzesełku wpisuje się do kroniki.

Wpis do księgi pamiątkowej.

Nie każdy miał szczęście zająć skrawek dywanu. [to już rano - red.]

Mistrzowska kanapka zrobiona przez Piotrka… każdy zazdrościł:)

A po przygotowaniu owej kanapki… czas na jej konsumpcję!

Strażak przed szkoła w Stoczku (patrz uważnie, a znajdziesz łosia) ;)

Kościół w Stoczku.

E.T. zajęła się sponsoringiem;) [DZIĘKUJEMY:) - red.]

Kierowniczka z kursantką przy oranżadzie.

Po oranżadzie zawsze uśmiech pojawia się na twarzy:) [chyba, że wypije się 1,5 L na raz;-) - red.]

Pogoda zachęca do spacerów:)

Dzień kobiet obrodził nam w mężczyzn ;) [ale za to jakich elastycznych;-) - red.]

Pomnik przyrody – dąb szypułkowy.

Piotrek to umie się ustawić… Jak nie z Cynamonową to z E.T.;)

fot. Edyta Tomczyszyn
Beata zamiast słuchać o Stoczku – rozdaje uśmiechy;)

Opuncja myśli, co powiedzieć o drewnianej zabudowie. Ech... trzeba było chodzić na wykłady:)

Wierzby (nie)płaczące.

Drewniana zabudowa gminy Stoczek (Topór).

Leżakowanie.

Powrót – stacja Topór.

Ewolucja. Jak widać Maciek eF najbardziej ewoluował…

fot. Edyta Tomczyszyn
Bogdan z „cytrynką”.

Ostatnie chwile razem… [Warszawa Wileńska - red.]